ေခါင္းကိုေမာ့ ရင္ကိုေကာ့ထားတယ္
ဟိုအရင္ ေခာတ္ေဟာင္းတိမ္ေတြရယ္
သက္ျငိမ္ေတးသြား တစ္ခုမွာႏိုးထ
ကဗ်ာအစက ဘဝတဲ့ ။
ရင္ၾကားေစ့မယ့္ ေတးသြားထက္မွာ
အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါရင့္က်ဴး
မူးေနတဲ့ၾကယ္တံခြန္ေပါ့ ။
ရင္ခြင္အစုတ္တစ္ထည္မွာ
လက္ၾကားက ယိုယိုက်တတ္တဲ့
ေတးထပ္ေတြရွိရာ
ငါေျပးထြက္
ျမိဳ႕ျပကဗလာသက္သက္တဲ့ ။
2 comments:
ျမိဳ႕ျပက ဗလာသက္သက္
အင္း ကဗ်ာကိုခံစားသြားပါတယ္ဗ်ာ
ခင္မင္စြာျဖင့္
ညအလကၤာ
ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္...ရွင္။
ဘဝအစ ကိုက ကဗ်ာေတြနဲ ့
အသက္ဝင္ေစခဲ့တာ....:)
“ဗလာျပဇာတ္” ေလး
ခံစားရင္းးးးေတြးရင္းးး
..ခင္မင္လွ်က္..ခင္မာလာေအာင္...:)
Post a Comment